Zoekend naar een zinvol leven

Beste Haber-lezer,
In samenspraak met de redactie van Haber is besloten dat ik vanaf januari 2020 maandelijks opiniestukken voor deze krant ga schrijven. Laat ik mezelf eerst even voorstellen. Mijn naam is Talha Yildiz, ben inmiddels 29 jaar oud en heb rechten gestudeerd. Naast mijn rechtenstudie heb ik puur uit interesse ook een niet-geaccrediteerde islamitische theologie opleiding gevolgd.
Vanaf 2009 probeer ik structureel boeken te lezen. Gedurende deze periode heb ik van (islamitisch) recht tot geschiedenis en filosofie, een breed aandachtsgebied gehad. Omdat ik uit was op kennisvergaring heb ik voornamelijk boeken gelezen die volgens wetenschappelijke voorschriften zijn geschreven. Logischerwijs heb ik dan ook voor een andere krant een aantal jaar maandelijks theoretische stukken geschreven over wat ik uit die boeken heb geleerd.
Ik kan me goed herinneren dat er tijdens een sollicitatiegesprek aan mij werd gevraagd waarom ik geen romans las. Mijn antwoord was glashelder: ‘ik zie niet het belang van verhalen voor mijn ontwikkeling’. Als ik nu terugkijk op die periode, ben ik van mening dat ik toentertijd de plank flink mis had geslagen. Maar hoe ben ik hier achtergekomen? Eind 2018 kreeg ik te horen dat mijn zwangere vrouw een baby droeg met een zeer zeldzame en ernstige hartafwijking. Toen wij met deze boodschap werden geconfronteerd, wisten wij niet wat we moesten doen. Je vraagt je af waarom dit jou overkomt en hoe je hiermee moet omgaan. Op dat moment kwam ik erachter dat die theoretische boeken van mij een rationele persoon hadden gemaakt, waardoor ik geen antwoord kon vinden op die complexe vragen.
Ik weet niet meer precies hoe het is gegaan, maar op een gegeven moment kreeg ik interesse om romans te lezen. Romans zorgden voor meer rust in mijn leven en ik begon meer aandacht te besteden aan menselijke gevoelens. Ons dochtertje heeft uiteindelijk zesenhalf maanden geleefd. Het was een moeilijke maar zeker ook een bijzondere periode waarin wij gevoelens van hoop, vrees, angst, vreugde, onrust, liefde, machteloosheid en verdriet van dichtbij hebben meegemaakt. Zo’n traject leert dat het leven niet enkel bestaat uit genot en blijdschap maar dat de dood eigenlijk dichterbij is dan wij soms denken. Je leert dat je helemaal geen goede baan, mooie auto, groot huis of dergelijke nodig hebt om gelukkig te worden maar dat je eerder een zinvol leven moet nastreven waarin materiële aspecten niet bepalend zijn.
Na het overlijden van ons dochter begon ik meer romans te lezen. Ik weet niet of het komt door de emotionele toestand waarin ik bevind, maar ik ben ervan overtuigd dat een goede roman je tot denken zet over fundamentele levensvragen en een zinvol leven. De basis van die kennis is weliswaar te vinden in wetenschappelijke boeken, maar een roman maakt die kennis begrijpelijk voor de mens. De mens heeft namelijk naast zijn verstand ook een hart wat geraakt wordt door die verhalen. Het is ook geen toeval dat goede romanschrijvers ook belangrijke denkers zijn die hun stempel hebben gedrukt op de geschiedenis.
Kortom, ik wil de komende tijd stukken schrijven over wijsheden die in romans zijn te vinden voor een zinvol leven. Eerlijk gezegd weet ik niet of dit de juiste methode is, maar toch wil ik een poging wagen.